دکيږدېو مېلمه
داکټر ح. بکتا ش
کا شکې چې غرونه نه وای
کاشکې چې ستوري ،
زموږ د سين پر څپو نه ځلېدای
سکښت دمزلو نو،
دا ویالي او ګودرونه نه وای
سپېڅلې مینه،
ساده خلک،ساده زړونه نه وای
کاشکې سپوږمۍ،
زموږ دډاګ پر لمن نه جګېدای
ستوري ړانده وای،
قصې مړې وای،تاریخونه مړه وای
کاشکې شپېلۍ ماته وای،
او زما زړه هېڅکله،
ددي خورو ورو کيږدیو،مېلمه شوای نه وای
کاشکې چې ترخو،
په وږمو کې لمبولای نه وای
کاشکې چې ما،
ددغو غرونو پر سر،
دهيلو جام،
سر او انجا م،
او دځوانۍ قامت ما ت کړی نه وای
روح راکې نه وای،
له دې خاورې بې ژړا تېرېدای
کاشکې چې تېره،
را نه هېره،
ځان کې هست وای،
ځان کې مست وای،
له هر څه نه بې پروا تېرېدای
خو لمره ګوره داسې نه شم کوای
آ سما نه تا نه یوه پو ښتنه لرم
له دغه زړه سره مې څه وکړمه؟
ما رج۲۰۱۰مېلادي کال لندن
